Wprowadzenie 
Liturgia słowa
Katecheza
Rozważanie
Bóg obdarzył tak wielką godnością rodzinę, że zapragnął, by Jego Syn przyszedł na świat i wzrastał w atmosferze rodzinnej. Szczęściem każdej rodziny są opieka i błogosławieństwo Boga. On jest źródłem, z którego wypływają wzajemna miłość rodzinna i przebaczenie.
( Syr 3, 2-6. 12-14)
Szacunek dla rodziców otwiera nas na wiarę w Boga. Kto nie uznaje autorytetu ojca i matki, pozostaje zamknięty także na Najwyższy Autorytet. Wdzięczność wobec rodziców jest związana z wielkimi obietnicami Stwórcy.
Pan uczcił ojca przez dzieci, a prawa matki nad synami utwierdził. Kto czci ojca, zyskuje odpuszczenie grzechów, a kto szanuje matkę, jakby skarby gromadził. Kto czci ojca, radość mieć będzie z dzieci, a w czasie modlitwy swej będzie wysłuchany. Kto szanuje ojca, długo żyć będzie, a kto posłuszny jest Panu, da wytchnienie swej matce. Synu, wspomagaj swego ojca w starości, nie zasmucaj go w jego życiu. A jeśliby nawet rozum stracił, miej wyrozumiałość, nie pogardzaj nim, choć jesteś w pełni sił. Miłosierdzie względem ojca nie pójdzie w zapomnienie, w miejsce grzechów zamieszka u ciebie.
( Ps 128, 1-2. 3. 4-5)
Bojaźń Bożą należy umieć odróżnić od strachu. W Piśmie Świętym bojaźń oznacza cześć, miłość do Boga. Kto ma w sobie bojaźń Bożą jest błogosławiony, czyli szczęśliwy. Refren: Błogosławiony, kto się boi Pana. Błogosławiony każdy, kto się boi Pana, * kto chodzi Jego drogami. Bo z pracy rąk swoich będziesz pożywał, * szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie. Refren. Małżonka twoja jak płodny szczep winny * we wnętrzu twojego domu. Synowie twoi jak sadzonki oliwki * dokoła twojego stołu. Refren. Oto takie błogosławieństwo dla męża, * który boi się Pana. Niechaj cię Pan błogosławi z Syjonu, * oglądaj pomyślność Jeruzalem przez całe swe życie. Refren.
( Kol 3, 12-21)
Przebaczenie jest znakiem potwierdzającym, że żyje w nas Bóg. Relacje małżeńskie, jeśli wyrastają na Bożym fundamencie, zawsze będą oparte na wzajemnym przebaczeniu. Ma ono być według miary Bożej, czyli wielkoduszne, bez wymawiania sobie przeszłości.
Bracia: Jako wybrańcy Boży, święci i umiłowani, obleczcie się w serdeczne miłosierdzie, dobroć, pokorę, cichość, cierpliwość, znosząc jedni drugich i wybaczając sobie nawzajem, jeśliby miał ktoś zarzut przeciw drugiemu: jak Pan wybaczył wam, tak i wy. Na to zaś wszystko przyobleczcie miłość, która jest więzią doskonałości. A sercami waszymi niech rządzi pokój Chrystusowy, do którego też zostaliście wezwani, w jednym Ciele. I bądźcie wdzięczni. Słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem: z wszelką mądrością nauczajcie i napominajcie samych siebie przez psalmy, hymny, pieśni pełne ducha, pod wpływem łaski śpiewając Bogu w waszych sercach. I wszystko, cokolwiek działacie słowem lub czynem, wszystko czyńcie w imię Pana Jezusa, dziękując Bogu Ojcu przez Niego. Żony, bądźcie poddane mężom, jak przystało w Panu. Mężowie, miłujcie żony i nie bądźcie dla nich przykrymi. Dzieci, bądźcie posłuszne rodzicom we wszystkim, bo to jest miłe Panu. Ojcowie, nie rozdrażniajcie waszych dzieci, aby nie traciły ducha.
(Kol 3, 15a. 16a) Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja. Sercami waszymi niech rządzi Chrystusowy pokój, słowo Chrystusa niech w was przebywa z całym swym bogactwem. Aklamacja: Alleluja, alleluja, alleluja.
( Mt 2, 13-15. 19-23)
Bóg czuwa nad życiem Świętej Rodziny. Jest obecny wśród wszystkich doświadczeń, ukazując drogę wyjścia z niebezpieczeństw. Nie likwiduje zagrożeń, lecz pozbawia je skuteczności. Oby każda rodzina mogła wzrastać w takiej zależności od Boga, w jakiej żyła Święta Rodzina.
Gdy Mędrcy odjechali, oto anioł Pański ukazał się Józefowi we śnie i rzekł: "Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i uchodź do Egiptu; pozostań tam, aż ci powiem; bo Herod będzie szukał Dziecięcia, aby Je zgładzić". On wstał, wziął w nocy Dziecię i Jego Matkę i udał się do Egiptu; tam pozostał aż do śmierci Heroda. Tak miało się spełnić słowo, które Pan powiedział przez Proroka: "Z Egiptu wezwałem Syna mego". A gdy Herod umarł, oto Józefowi w Egipcie ukazał się anioł Pański we śnie i rzekł: "Wstań, weź Dziecię i Jego Matkę i idź do ziemi Izraela, bo już umarli ci, którzy czyhali na życie Dziecięcia". On więc wstał, wziął Dziecię i Jego Matkę i wrócił do ziemi Izraela. Lecz gdy posłyszał, że w Judei panuje Archelaus w miejsce ojca swego, Heroda, bał się tam iść. Otrzymawszy zaś we śnie nakaz, udał się w stronę Galilei. Przybył do miasta, zwanego Nazaret, i tam osiadł. Tak miało się spełnić słowo Proroków: "Nazwany będzie Nazarejczykiem".
